Fitbit timmert al jaren aan de weg en dit heeft geresulteerd in een ambitieus nieuw product: de Fitbit Sense. Een smartwatch met veel mogelijkheden, opties en vooral erg veel data. Wij hebben deze wearable uitgebreid getest, lees hier de review van de Fitbit Sense.
Fitbit Sense
De Fitbit Sense is de meeste uitgebreide en geavanceerde Fitbit tot nu toe. Met erg veel sensoren en functies biedt deze smartwatch een grote hoeveelheid data die goed geanalyseerd kan worden in de Fitbit-app. Maar hoe presteert hij in de praktijk? En wat kun je er eigenlijk allemaal verder nog mee?
Wij hebben de Fitbit Sense een tweetal weken fulltime en uitgebreid gebruikt, waarna we deze review hebben geschreven.
Fitbit Sense: de looks
De Fitbit Sense werd samen aangekondigd met de Fitbit Versa 3, maar die zullen we in een aparte review behandelen. Als je geen getraind wearable-oog hebt, moet je goed kijken naar de uiterlijke verschillen van deze beide smartwatches.
De Fitbit Sense komt in slechts één maat, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Apple Watch, maar voor mij persoonlijk geen probleem. Deze past prima om en bij mijn pols.
Een vernieuwing dit jaar is het bandje, waar een vernieuwde sluiting aan zit. Standaard wordt het siliconen bandje meegeleverd, die veel beter blijft zitten dan de exemplaren van voorgaande jaren, bij bijvoorbeeld de Fitbit Versa 2.
Verder is de Fitbit Sense in twee kleuren verkrijgbaar en is de kast mooi en subtiel om de arm. Het is geen spannend uiterlijk, maar als je kiest voor een dergelijke smartwatch ben je daar waarschijnlijk ook niet naar op zoek. Qua looks kan ik dus kort zijn: ik ben tevreden.
Ook het gewicht van de Fitbit is erg subtiel, je voelt hem, zelfs direct na het omdoen, niet meer zitten.
Nu zijn looks natuurlijk één, maar er is nog veel meer aan een smartwach, laten we beginnen met de bediening en het dagelijks gebruik.
Fitbit Sense in het dagelijks leven
De installatie van de Fitbit Sense is kinderlijk eenvoudig, kwestie van aanzetten (opladen) en vervolgens verbinden met de Fitbit-app op je telefoon. Deze is geschikt voor zowel Android als iOS.
Allereerst de meldingen: waar de vorige generaties van de Fitbit (Versa) wel eens de neiging had om niet consequent meldingen te laten doorkomen, heb ik hier geen last van gehad bij de Fitbit Sense. Mooi dus.
Je kunt per app aangeven of de meldingen al dan niet moeten doorkomen op de horloge. Deze kun je dan in- of uitschakelen, waarbij er wel eerst een melding ontvangen moet zijn op het toestel. Dat wil zeggen: als je nog geen melding van WhatsApp hebt gehad vanaf het moment van instellen van de Fitbit, dan verschijnt deze nog niet in het lijstje. Heb je een melding gekregen, dan kun je kiezen om deze al dan niet te activeren.
Verder zijn er een aantal standaard watchfaces beschikbaar voor de Fitbit, waarbij ik eigenlijk tevreden ben over de standaard-instelling. Hierop is data te zien zoals stappen, hartslag en slaapscore. Hier kun je overigens ook andere data kiezen indien gewenst.
Waar ik in het begin wel aan moest wennen is het gebruiken van de ‘knop’ op de Fitbit. Er is geen fysieke knop op de Fitbit Sense aanwezig, maar wel een drukgevoelige zijkant, die je afhankelijk van de instellingen terug brengt naar het startscherm, of een specifieke app of functie opent bij twee keer of juist lang indrukken.
Het indrukken van de niet-fysieke knop aan de zijkant vergde wat oefening in het begin, maar als je de watch tussen duim en wijsvinger vastpakt (en dus met de duim erop drukt) dan gaat het steeds beter. Daarnaast merkte ik dat de software nog wat optimalisaties kan gebruiken, de watch was meestal wel, maar niet altijd responsive.
Gelukkig zit er op de Fitbit Sense ook GPS, waardoor je trainingen zoals bijvoorbeeld hardlopen, ook terug te zien zijn als route in bijvoorbeeld de Strava-app als je de koppeling gemaakt hebt.
Al met al is de Fitbit Sense een prettige smartwatch, waarbij de software zich de afgelopen jaren goed ontwikkeld heeft. Toch is de Fitbit vooral sterk in het meten en verzamelen van data, hetgeen waar je een dergelijke watch waarschijnlijk ook voor koopt.
Tracken, tracken en veel data
De Fitbit Sense heeft een groot aantal sensoren en kan hiermee interessante uit jouw bewegingen in gesteldheid destilleren.
Allereerst meet deze natuurlijk je stappen en zaken als je hartslag. Hieruit worden een aantal conclusies getrokken en zie je informatie zoals bijvoorbeeld je rusthartslag. Dit is echter niet vernieuwend, maar werkt erg goed.
Verder heeft Fitbit extra moeite gestoken in het tracken van je slaap door extra sensoren toe te voegen. Zo zit er een huidtemperatuur-sensor op die (’s nachts) naar temperatuurverschillen kijkt. Deze krijg je te zien als afwijking van de standaard. Hierdoor zijn er een aantal dagen nodig voordat er hier data verschijnt.
Ditzelfde geldt – een soort van – voor de SPO2. Deze kun je alleen bekijken danwel via de app (Fitbit Premium), of via de speciale SPO2-wijzerplaat die standaard actief moet zijn. Hierbij dien je ook eerst een nacht te slapen (minimaal 3 uur) om te zorgen dat deze data verschijnt. Het zuurstoflevel in je bloed meten is dus nog niet erg gebruiksvriendelijk, maar de data is er wel.
Met de nieuwe EDA-sensor voegt Fitbit wederom een nieuwe metrics toe. Het is hierdoor mogelijk om je stresslevel te meten gedurende de dag. Dit gebeurt via de metalen schermrand, die de elektrische geleiding van je huid. Door deze data te analyseren komt er een stress-score uit, die aangeeft hoe je je op dat moment voelt (of zou moeten voelen).
De stress-meting is een leuke toevoeging, maar ik moet wel eerlijk bekennen dat de data na een aantal dagen wat minder interessant was. Ik merkte dat ik er niet meer vaak naar teruggreep en bekeek.
Toch biedt de Fitbit Sense een bijzonder groot aantal sensoren en datapunten, die erg goed worden geanalyseerd door de Fitbit-app. Dat is dan ook één van de pluspunten van de Fitbit Sense.
Accuduur: OH YEAH!
Eén van de dingen waar ik bijzonder enthousiast over ben, is de accuduur van de Fitbit Sense. Deze is zo’n vier tot vijf dagen, waarbij overdag het scherm ‘always on’ is en oplicht zodra ik mijn arm optil. Dat wil dus zeggen dat er continu extra stroom verbruikt wordt.
Ook track ik wekelijks zo’n vier tot zes activiteiten, hetgeen natuurlijk ook extra power van de accu vergt.
Andere watches die ik gebruikt hebt, waaronder de Apple Watch, gaan een stuk korter mee. Vaak maar iets meer dan een dag. Het is dus een verademing dat je de Fitbit Sense gewoon elke vijf dagen kunt opladen.
Daarnaast was de vorige oplader van de Versa-serie eigenlijk een ‘raar ding’. Je moest deze als een soort van wasknijper om je smartwatch doen om deze op te laden. Gelukkig is Fitbit daar ook vanaf gestapt en is er een nu een magnetische lader die simpelweg op de achterkant van de horlogekast geplaatst kan worden. Wederom een vooruitgang.
Wij mij betreft is dit een bijzonder groot pluspunt van de Sense.
Er komt nog meer…
Op het moment van testen is de Fitbit Sense echter nog niet compleet. Er komen nog een aantal extra zaken aan, waarbij je onder andere moet denken aan het maken van ECG’s en het instellen van Google Assistant.
Stel, je wil ook bellen met de Fitbit Sense, dan moet je nog even geduld hebben, maar dit komt er ook nog aan.
Ben je niet per se op zoek naar zaken als EDA-metingen en de temperatuurveranderingen in je huid, dan is de Fitbit Versa 3 wellicht ook een goede optie.
Conclusie
Bij blijven met tech & gadgets? Volg ons!
Wij maken deze artikelen met veel plezier en vinden het dan ook erg tof als je ons volgt! Dat kan al gemakkelijk (gratis en veilig) via onze leuke nieuwsbrief:
01
Cortina E-lett review: kopen of beter niet?